'I dag langar mig að stinga á enn einu graftarkýli samfélagsins, og þá sérstalega hins netvædda ljósleiðarasamfélags. ('Utúrdúr: Af hverju kallast ljósmæður ekki ljósleiðarar? Ef ég væri kona að fæða barn (sem ég þakka Guði fyrir að ég er ekki) vildi ég ekki láta einhverja ljósmóður taka á móti barninu mínu, láta ljósmóður halda á barninu mínu. Og síðan þegar ljósmóðirinn lætur mig fá barnið mitt þá er ekki lengur ljósmóðir að halda á því...bara móðir. Skref niður á við. 'eg meina, ljósmóðir, þetta hljómar eins og hún sé einhver fökkíng engill.)

Vandamálið sem ég fæst við í dag er þegar fólk skrifar ímeil (sem það gerir mikið af þessa dagana) og getur af einhverjum ástæðum ekki haft neitt subject. 'Oþolandi. Hvað er tilfellið? Það getur nú ekki tekið langan tíma að drullast til að skrifa tvö, þrjú orð, er það?
Af þessu tilefni vil ég vitna í góðan félaga minn, framamann í viðskiptum. 'Eg vitna hér með í hann:

"A lack of subject equals a lack of content. It is irrational. Absurd. When I receive a E-mail with the subect: (none) I feel a slow, smoldering and holy rage build up inside me. Perhaps, no, probably, very similar to what the crusaders felt when confronted with the heathen arab scum and their barbaric godlessness."

Aha.