Mál málanna hlýtur náttúrulega að vera ísmeygilegar samninga- og sálfræðiaðferðir Bandaríkjmanna. Að (fyrrverandi) forseti Bandaríkjanna skuli ekki hika við að nota sína eigin dóttur til að vera talsmaður stríðs er ótrúlegt, jafnvel fyrirlitlegt.

En það viðbjóðslegasta af öllu er að Lára Jónasdóttir, yfirlýstur andstæðingur stríðs og morða á saklausum börnum, skuli þiggja sína 30 silfurpeninga og fleygja hugsjónum sínum út um gluggann og reka tunguna á sér upp í rassinn á talsmanni forsetans(Hún er ekki með neitt typpi...held ég...), hans eigin blóði, eins og hendi væri veifað.

Já, það er greinilegt að sálfræðihernaður bandarikjamanna teygir sig lengra en við bjuggumst við, og gengur bara svona helvíti vel.