Í frétt á tónlistarvefsíðunni pitchforkmedia ákvað einn gaffallinn að veita hinum hávaxna og myndarlega vin okkar, 1ari Baldvin, athygli. Það verður að teljast til framdráttar og gleðjumst við yfir því.

Nú er helgin senn á enda líkt og Erveifs. Mig langar þess vegna að stikla á stóru varðandi hátíðina og segja ykkur að þessi hátíð er sú besta hingað til. Engar raðir, ekkert stress, frábær bönd og yndislegt andrúmsloft yfir litla hafnarþorpinu okkar. Hápunktarnir voru nokkrir, en þó voru tónleikar kanadísku Wolf Parade framúrskarandi. Í sunnudagsblaði Fréttablaðsins kennir blaðamaður hita og þrengslum um að hann gat ekki notið tónleika Wolf Parade sem skyldi. Ég er hinsvegar fyrirhyggjusamur einstaklingur og skipulagður þegar kemur að svona málum. Við skötuhjú sáum fjórar hljómsveitir sem voru á undan Wolf á Gauknum og vorum þar af leiðandi búin að koma okkur þægilega fyrir áður en að Wolf byrjuðu. Fundum okkur stað þar sem þrengslin voru ekki mikil, fremst vinstra megin í litlu skoti með handriði í bakinu sem hægt var að standa upp á, afar hentugt fyrir áhorf. Varðandi hita þá er gott húsráð að fækka fötum.
Annað sem stóð upp úr af því sem ég sá voru: Tilly and the Wall, Love is All og 120 days. Svo hafði ég gaman af The Klaxons, Amanda Blank og Mammút. Hefði viljað sjá meira af Metric (í stað Mugison) og Jens Lekman (í stað Kaiser Chiefs). Tónleikar Kaiser Chiefs, Jeff Who?, We are Scientist og Mugison voru einfaldlega leiðinlegir og óspennandi.

...

mP3:
120 Days - Come Out, Come Down, Fade Out, Be Gone.

Love is All - Kiss Kiss Kiss

NIIICCCCCCCCEEEEEEEE...