Við sólarupprás á köldu haustkvöldi í Moskvuvík stóð Kasparov í röðinni á kapítalíska pizzusölustaðnum í miðborginni og var þungt hugsi. Hann var greinilega sárhungraður, og andlit hans var fölt og þjáð. Hendur hans titruðu og þó að glampaði fagurlega á augu hans í skini ljósastauranna var greinilegt áhyggjublik í þeim líka.

Loks kom þó að honum, og afgreiðslumaðurinn, grimmúðlegur og eilítið svínslegur í framan, horfði á hann með fyrirlitningu.
"E...hvað kostar sneiðin?" spurði Kasparov lágt.
"10 rúblur," rumdi í afgreiðslumanninum, sem sagði síðan samstundis: "Ætlarðu að fá eitthvað eða ekki?"
"Já...já, svo sannarlega," sagði Kasparov auðmjúkur. "Ég ætla vinsamlegast að fá..."

En aumingja Kasparov gafst ekki færi á að bera fram bón sína því skyndilega greip Nesoff Ívanivitsj Hrhrhanesbled í öxlina á honum og hrópaði: "Félagi Kasparov! Sæll vertu! Það er aldeilis að þér eruð góðir með yður!"
Kasparov hrökk við þessa tilburði Hrhrhrhanesbled og eftirfarandi orð hrukku upp úr honum: "Hrhrhanesbled góður, við Stalín! Ég fullvissa yður um að..."

En vesalings Kasparov gafst ekki tími til að fullvissa Hrhrhanesbled um neitt, því að skyndilega, eins og elding, þaut Valdimaroff Ívanivitsj Píanoff hársbreidd frá honum á reiðhjóli með appelsínugulan barnastól spenntan á bögglaberann. Kasparov krossbrá við þessa innreið Píanoff og kom ekki upp orði, en það gerði Píanoff hins vegar: "Haukuroff Haukinéff Kasparov!" æpti Píanoff eins og heimurinn væri að farast.

Og Valdimaroff Ívanivtsj Píanoff hélt áfram, þeysandi í hringi í kringum hinn ringlaða Kasparov: "Sjáið mig, félagi Kasparov! Ég er á reiðhjóli!" gargaði hann eins og önd og krampakippir fóru um andlitið á honum.

Það var þá sem að Kasparov fór að hafa áhyggjur af röðinni sem hann var í. Er hann leit við sá hann að það hafði einhver troðið sér fram fyrir hann. Og reyndar var þetta ekki bara einhver. Kasparov þekkti aftur fyllibyttuna og ístrubelginn Ívan Ívanivitsj Freymarnév, sem horfði á hann með drjúpandi augnlokum og lafandi vörum, greinilega sauðdrukkinn.

Og skyndilega tók Freymarnév til máls. "Félagi Kasparov!" skrækti hann þvoglumæltur og sveiflaði höndunum eins og kráka, "Þér eruð mikill ágætismaður! En ég er hins vegar búinn að fá mér aðeins of mikið vodka í staupinu!"
"Já, já, að sjálfsögðu..." hvíslaði Kasparov, sem hryllti við hávaðnum í Freymanév.
"En hvað er þetta sem ég sé!?" gólaði Freymarnév og glennti upp augun eins og afdönkuð geit, "er þetta reiðhjól!?"

"Ég hef bara verið að lesa Meistarann og Margarítu," sagði Kasparov rólega.